مناسب سازی معابر پیاده ی شهری جهت تردد معلولین جسمی – حرکتی و افراد کم توان جسمی بر مبنای شاهراه های مهندسی ترافیک

پیاده روی یکی از امور اجتناب ناپذیر در فعالیت های روزمره محسوب می شود به گونه ای که مطالعات بسیار گسترده ای در خصوص بهسازی معابر جهت پیاده روی پویا و ایمن به عمل آمده است.از آنجایی که تمامی اقشار جامعه اعم از افراد سالم و معلول از پیاده رو استفاده مینمایند، لازم است طراحی آن به نحوی صورت پذیرد تا استفاده ی آسان از آن برای همه میسر باشد.با توجه به شرایط ویژه افراد معلول،مناسب سازی در معابر شهری باید با ارجحیت حرکت پیاده بر سواره یا به بیان دیگر با محوریت انسان (انسان محوری) صورت پذیرد. برای درک بهتر لازم است تعریفی از معلولیت و چرایی لزوم ساماندهی معابر ارائه گردد.معلولیت به ناتوانی جسمی در انجام تمام یا قسمتی از فعالیت های روزمره براثر نقص جسمی یا ذهنی اطلاق می گردد.این نقیصه باعث اختلال در ایجاد رابطه ی صحیح بین فرد و محیط می شود . اگرچه فعالیت های صورت گرفته تا کنون لازم و مفید بوده اما کافی به نظر نمی رسد،شاهد این مدعی هم این است که اغلب پیمایشی ساده برای افراد، به ویژه معلولین در بسیاری از معابر شهر مقدور نمی باشد. هدف مدیریت شهری این است که یک فرد معلول ویا یک کم توان جسمی بتواند بدون نیاز به شخص دیگر وارد فضای شهر شده و به رفع نیازها و انجام امور روزمره بپردازد.دست یافتن به این ایده آل با پشتوانه عمل به فاز مطالعاتی صورت گرفته و اختصاص بودجه خاص در این زمینه و قدری دلسوزی و پشتکار امکان پذیراست و حضور به تنهایی معلول در جامعه چندان هم دور از دسترس نیست. ایجاد فضای امن جهت تردد و افزایش ایمنی تردد قشر کم توان جسمی جامعه ، افزایش سلامت جسمی و روحی جامعه ی آینده را در بر خواهد داشت. از آنجایی که اقدام به هر فعالیتی بدون مطالعه و شناخت قبلی مضرات و صدمات زیادی را در بر خواهد داشت ،لازم است با مطالعه دقیق،ابتدا وضعیت موجود رابررسی کرده ،نواقص را شناسایی نموده وبرای رفع آنها راهکار مناسب پیشنهاد داد. برای جلوگیری از صرف وقت و هزینه بیجا لازم است که ابتدا بررسی نمود که در این رابطه در جوامع دیگر چه اقدامات مفید و موثری صورت پذیرفته است،پرداختن به این موضوع ضروری است که آیا تجربیات آنها در کشور ما قابل اجراست یا خیر.بنابراین می توان با بومی سازی تجارب دیگران و بهره گیری از سابقه اجرایی خود دراین زمینه ،شرایط را طوری فراهم نمود که با صرف بودجه ای کمتر اما با پشتوانه ی مطالعاتی قوی تر، بستر را طوری فراهم کنیم که ایمنی و رفاه پیاده به ویژه معلول و کم توان جسمی حاصل گردد. دغدغه تدوین این رساله " مناسب سازی معابر پیاده ی شهری جهت تردد معلولین جسمی – حرکتی و افراد کم توان جسمی بر مبنای شاهراه های مهندسی ترافیک"می باشد.